MΥΓΕΣ. Μύγες παντού…

Όπου και να πας δεν μπορείς να τις αποφύγεις. Οι μύγες ενοχλούν.

Βάζεις σίτες στα παράθυρα, ψεκάζεις με εντομοκτόνα, χρησιμοποιείς μυγοσκοτώστρες, αλλά ησυχάζεις μόνο για λίγο…     Αυτός  ο εκνευριστικός θόρυβος που δεν σε αφήνει να ηρεμήσεις, να δουλέψεις, να φας… και αυτό το ενοχλητικό γαργαλητό …

Αν προσομοιάσουμε τις μύγες με τον λαό θα δούμε πολλά κοινά!

Κανείς δεν θα το πίστευε. Κι όμως! Όπως μια μύγα πηγαίνει από τις ακαθαρσίες στα φαγητά, από τις τουαλέτες στις κρεβατοκάμαρες, από την μία  χώρα στην άλλη με τα μεταφορικά μέσα, έτσι κι ένας μικροαστός. Πολλές φορές γίνεται ο ήρωας μιας επανάστασης. Σηκώνει το κεφάλι και προχωράει, μέχρι «να τον φάνε» κάποιοι από θέσεις ισχύος με τα «εντομοκτόνα» τους  ή με τις «μυγοσκοτώστρες» τους. Όμως αυτός ήδη θα τους έχει ενοχλήσει. Άρα όλοι μας μπορούμε να ενοχλήσουμε όσο ασήμαντοι κι αν είμαστε για κάποιους.                                                                                                                             Αν μπορούσαμε να βάλουμε μηνύματα ανθρωπιάς στο DNA  των μυγών, οι ακαθαρσίες που αφήνουν πάνω στους τοίχους , πάνω στα παράθυρα και φυσικά πάνω σ’ όλους τους ανθρώπους που ξέχασαν τι θα πει ανθρωπιά, θα άλλαζαν τον κόσμο προς το καλύτερο φυσικά.                                                                                                                                                                                          Αυτή είναι μια ουτοπική ιδέα που προσπαθώ να την εκφράσω μέσα από αυτήν την σειρά των έργων.