Ο ΔΙΚΟΣ ΣΟΥ «ΧΟΡΟΣ»

Χορός έντονος, βίαιος,  όπως ο ακροβάτης στο τσίρκο…

Οι ρυθμοί της ζωής, της καθημερινότητας, χωρίς να σκέφτεσαι ουσιαστικά…

Χωρίς δημιουργία, χωρίς σώμα, χωρίς ψυχή.

Μηχανικές κινήσεις, ρομποτικές κινήσεις, μέχρι να βρεις την ουσία ύπαρξης, την ουσία της σκέψης…

Στροβιλίζεσαι, στροβιλίζεσαι λίγο σιγότερα…

Μπορείς και βλέπεις τον εαυτό σου που στροβιλίζεται στο τσίρκο της ζωής, της καθημερινότητας, μέσα από έναν καθρέφτη, θολό και ακαθόριστο.

Εκεί ,ίσως, θα μπορούσες να διακρίνεις τον πραγματικό σου εαυτό και όχι αυτόν που θέλουν οι άλλοι να είσαι,(αυτός που φαίνεσαι για να είσαι αποδεκτός στην κοινωνία; ).Εκεί λοιπόν σε κάποιο μέρος του καθρέφτη βλέπεις το «είναι» σου και ξαναβρίσκεις την δημιουργικότητά σου, την ελευθερία σου και την πραγματική επικοινωνία με την φύση σου.

Πηδάς, πηδάς αλλού.

Σ’ ένα κόσμο μαγικό.

Σ’ ένα παράλληλο σύμπαν.

Σ’ ένα μέρος όπου υπάρχεις.

Εκεί που ζεις.

Εκεί που ζει πραγματικά το σώμα και το μυαλό σου.

Με αξιοπρέπεια.

Με την ανάγκη για να πετάξεις, ως εκεί  όπου θ’ ανασαίνεις. Με αργό ρυθμό πλέον , οι κινήσεις θα είναι νωχελικές, ουσιαστικές, όχι περιττές, σίγουρες και απελευθερωτικές,  μέχρι να χαθούν από την ύλη και να συνεχίζουν μόνο με την σκέψη. Είσαι έτοιμος τώρα, να βλέπεις κατάματα στον καθρέφτη την αντανάκλασή σου και να χαμογελάς στο ανύπαρκτο είδωλό σου. Είσαι έτοιμος τώρα, (πιο σοφός από ποτέ), για τον δικό σου χορό.

Τον μοναδικό. Τον χορό που σέβεται τον εαυτό σου και τους άλλους.

 

Έναν χορό γεμάτο αγάπη, σοφία, ελευθερία.